W naszym zakładzie wykonujemy różne formy masażu:

Masaż poprzeczny

Zabieg polega na punktowym rozcieraniu w poprzek włókien podrażnionego ścięgna lub brzuśca mięśnia, więzadła, przyczepu ścięgna do kości. Masaż tego typu powoduje szereg korzyści takich jak: hamowanie bólu, poprawa ukrwienia i mobilności mięśni, ponadto pobudza on gojenie się tkanek.

Masaż  funkcyjny

Metoda ta łączy masaż i ruch w stawie. Terapeuta uciska określone punkty mięśnia jednocześnie wykonując ruch w stawie. Początkowo ruch wykonywany jest w zakresie, który jest bezbolesny dla pacjenta jednak z czasem zakres ten jest poszerzany. Podczas tej terapii ważne jest aby pacjent rozluźniał mięśnie.Ta metoda  najczęściej stosowana jest w przypadku wzmożonego napięcia mięśniowego, zwyrodnień mięśniowych, przykurczów, kontuzji sportowych, dysfunkcji wynikających z przeciążenia mięśni.

Masaż klasyczny zespół zabiegów manualnych działających bezpośrednio na skórę , tkankę podskórną, torebki stawowe, więzadła i mięśnie na, które działamy za pomocą różnych technik masażu:

• Głaskanie
• Rozcieranie
• Wyciskanie
• Ugniatanie
• Uderzanie (oklepywanie)
• Wstrząsanie
• Wibracja
• Ruchy bierne

Masaż klasyczny nie jest tylko metodą leczenia zewnętrznych i wewnętrznych objawów choroby, ale także przyczyn choroby poprzez mechaniczne drażnienie tkanek i poprawę ich ukrwienia. Masaż klasyczny może być całościowy, czyli taki gdzie masowane są: kończyny dolne i górne, plecy i kark, brzuch i klatka piersiowa lub częściowy, gdzie masowany jest tylko wybrany przez pacjenta obszar np. same plecy i kark lub nogi.

Aquavibron – To masaż z wykorzystaniem specjalnego urządzenia i drgających, gumowych końcówek wprawionych w ruch wodą.  Zabieg odbywa się metodą „na sucho” czyli osoba korzystająca z masażu nie ma bezpośredniego kontaktu z wodą. Urządzenie to ma zastosowanie w usprawnianiu narządu ruchu, nerwobólach i zwyrodnieniach a także w zastojach limfatycznych i żylnych. Jako efekty działania Aquavibron obserwujemy ulgę w bólu, lepszą funkcjonalność, rozluźnienie mięśni.

Poizometryczna relaksacja mięśni Metoda ta opiera się na rozciąganiu mięśni w oparciu o fizjologiczne mechanizmy zachodzące w nich podczas pracy. W mięśniu podczas rozciągania zachodzi obronne napinanie się podczas jego rozciągania, jest to fizjologiczne zabezpieczenie przed naderwaniem mięśnia. Zjawisko to wygasa po ok. 30s od rozpoczęcia rozciągania. PIR to metoda pozwalająca ominąć odruch na rozciąganie. Ta metoda działa na dwa sposoby: *rozluźnia mięsień rozciągany jeszcze przed jego rozciągnięciem *rozluźnia też mięsień antagonistyczny w stosunku do niego (tzw. zjawisko antagonistycznego hamowania).

Metodę możemy podzielić na fazy:

1. Rozciągnięcie mięśnia do pierwszego, najmniejszego uczucia rozciągnięcia lub bólu i następnie zatrzymujemy ruch rozciągający.
2. Nacisk bardzo lekko przeciwko oporowi wyzwalając napięcie izometryczne (bez wykonywania ruchu) o sile nie przekraczającej 20% wartości maksymalnej. Napięcie trwa około 8 sekund, aby mięsień w ramach obrony uwarunkowanej neurologicznym odruchem rozluźnił i wydłużył się (odwrotny odruch na rozciąganie mięśnia).
3. Zaprzestanie naciskania naprzeciw oporowi i następuje rozluźnienie wszystkich rozciąganych mięśni w tej samej pozycji – bez zmiany położenia poszczególnych części ciała. Po tym wykonuje się powolne przesunięcie dane części ciała w kierunku rozciągającym mięśnie. Bardzo ważne jest by nie zmniejszać rozciągnięcia mięśnia poprzez ruch powrotny w stawie.

Metoda ta stosowana jest w schorzeniach takich jak: wzmożone napięcie mięśniowe ograniczające zakres ruchu w stawie, wzmożone napięcie mięśniowe wywołujące ból przy dotyku oraz ruchu, zwiększenie elastyczności oraz poprawa kurczliwości tkanki mięśniowej,  usprawnienie przepływu krwi w naczyniach włosowatych mięśni, normalizacja pobudzenia receptorów skóry oraz czucia głębokiego, dzięki czemu z mięśnia do mózgu dostarczane są prawidłowe informacje, zaburzenia czynnościowe mięśni (urazowe, przeciążeniowe), naciągnięcia mięśni związane ze zmożonym wysiłkiem fizycznym, skrócenia długości mięśni jako powikłanie długotrwałego unieruchomienia.

Terapia punktów spustowych

Terapia punktów spustowych polega na wykorzystaniu różnych form ucisku i krążenia we wrażliwych miejscach tkanki mięśniowej. Punkty spustowe to  miejsca w mięśniach, które są wrażliwe a tym samym bolesne podczas ucisku i wywołują ból promieniujący do różnych części ciała podczas terapii.  Głównymi wskazaniami do tej terapii są: dolegliwości wywołane siedzącym trybem życia, ograniczona ruchomość z częstymi bólami głowy, drętwienie i mrowienie rąk, obawy rwy kulszowej, łokieć tenisisty itp